Jan Paweł II (1920-2005)

KALENDARIUM ŻYCIA I PONTYFIKATU PAPIEŻA JANA PAWŁA II

LATA MŁODZIEŃCZE

18 maja 1920 – w Wadowicach przychodzi na świat Karol Józef Wojtyła, syn Karola i Emilii z Kaczorowskich
20 czerwca 1920 – ochrzczony w kościele parafialnym w Wadowicach przez ks. Franciszka Żaka
15 września 1926 – rozpoczęcie nauki w szkole podstawowej
13 kwietnia 1929 – na zapalenie mięśnia sercowego umiera matka Karola
5 grudnia 1932 – umiera starszy o 14 lat brat Edmund, lekarz, który zaraził się od pacjentki szkarlatyną
1938 – matura i rozpoczęcie studiów polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim
1 września 1939 – Karol Wojtyła przerywa studia
1940-41 – przyszły papież pracuje fizycznie w kamieniołomach w Krakowie, w fabryce chemicznej Solvay
1940 – powstają dwie sztuki teatralne: „Jeremiasz” oraz „Hiob”

PRACA DUSZPASTERSKA

1942 – Karol Wojtyła wstępuje do Seminarium Duchownego w Krakowie
1942 – rozpoczęcie studiów na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego
1944 – rozpoczęcie pracy nad dramatem „Brat naszego Boga” (o bracie Albercie Chmielowskim)
1946 – ukończenie studiów na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego
1 listopada 1946 – święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Adama Sapiehy
1946 – ukazuje się poemat Karola Wojtyły pt. „Pieśń o Bogu ukrytym”
1946–48 – studia teologiczne w Rzymie
1948 – powrót do Polski, objęcie wikariatu w parafii Niegowić w Małopolsce
1949-51 – objęcie wikariatu parafii św. Floriana w Krakowie, studia na Wydziale Teologicznym UJ, doktorat z teologii moralnej
1950 – ukończenie pracy nad sztuką „Brat naszego Boga”
1953 – habilitacja z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, wykłady z etyki społecznej w Seminarium Duchownym
1954 – wykłady z filozofii i teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim
4 lipca 1958 – otrzymuje tytuł biskupa tytularnego Ombi
28 września 1958 – przyjęcie sakry biskupiej -mianowany przez papieża Piusa XII biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej, zostaje najmłodszym członkiem Episkopatu Polski
1960 – ukazuje się sztuka „Przed sklepem jubilera”
Czerwiec 1962 – objęcie funkcji krakowskiego wikariusza kapitulnego
30 grudnia 1963 – mianowanie na arcybiskupa metropolitę krakowskiego
8 marca 1964 – ingres na Wawel
29 maja 1967 – podniesienie do stopnia kardynała
1975 – ukazuje się drukiem książka „Rozważania o śmierci”

LATA PONTYFIKATU

16 października 1978 – wybór Karola Wojtyły na papieża, przyjęcie imienia Jan Paweł II. Godz. 19.20 – pierwsze wystąpienie publiczne i błogosławieństwo „Urbi et Orbi”
1 stycznia 1979 – XII Światowy Dzień Pokoju, papież wygłasza orędzie pt. „Osiągniemy pokój, wychowując do pokoju”
21 stycznia – 1 lutego 1979 – pierwsza podróż zagraniczna papieża do Dominikany, Meksyku i na Wyspy Bahama
2-10 czerwca 1979 – pierwsza pielgrzymka do Polski (Warszawa, Gniezno, Częstochowa, Kraków, Kalwaria Zebrzydowska, Wadowice, Oświęcim-Brzezinka, Nowy Targ). W Warszawie Jan Paweł II wygłasza słynne słowa: „Niech stąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”
Wrzesień-październik 1979 – podróż do Irlandii i Stanów Zjednoczonych
2 października 1979 – przemówienie na forum ONZ w Nowym Jorku
1979 – publikacja poematu „Myśląc ojczyzna”
1979 – ukazuje się pierwsza encyklika – „Redemptor hominis”
28 – 30 listopada 1979 – pielgrzymka do Turcji
1980 – publikacja drugiej encykliki „Dives in misericordia”
2 – 12 maja 1980 – pielgrzymka do Afryki: Zairu, Konga, Kenii, Ghany, Górnej Wolty i Wybrzeża Kości Słoniowej
30 maja – 2 czerwca 1980 – podróż do Francji
2 czerwca 1980 – przemówienie w siedzibie UNESCO w Paryżu
30 czerwca – 12 lipca 1980 – pielgrzymka do Brazylii
15 – 19 listopada 1980 – podróż do Republiki Federalnej Niemiec
15 stycznia 1981 – papież przyjmuje na audiencji w Watykanie Lecha Wałęsę
16 – 27 lutego 1981 – pielgrzymka do Pakistanu, na Filipiny, wyspę Guam, do Japonii i USA (Alaska)
9 maja 1981 – Jan Paweł II powołuje Papieską Radę ds. Rodziny
13 maja 1981 – Ali Agca strzela do papieża na Placu św. Piotra w Rzymie
1981 – encyklika „Laborem exercens”
18 grudnia 1981 – papież otrzymuje list od gen. Wojciecha Jaruzelskiego, który tłumaczy w nim przyczyny wprowadzenia stanu wojennego
12 – 19 lutego 1982 – afrykańska pielgrzymka do Nigerii, Beninu, Gabonu i Gwinei Równikowej
Maj 1982 – podróż do Fatimy w Portugalii (papież dziękuje Matce Boskiej za ocalenie 13 maja 1981 roku)
28 maja – 2 czerwca 1982 – podróż do Wielkiej Brytanii
10 – 13 czerwca 1982 – pielgrzymka do Brazylii i Argentyny
15 czerwca 1982 – podróż do Szwajcarii
29 sierpnia 1982 – wizyta w San Marino
15 września 1982 – Jan Paweł II przyjmuje na prywatnej audiencji Jasera Arafata
28 września 1982 – spotkanie z Dalajlamą
10 października 1982 – kanonizacja błogosławionego męczennika o. Maksymiliana Kolbe
31 października – 9 listopada 1982 – wizyta w Hiszpanii
24 lutego 1983 – publikacja książki Andre Frossarda „Nie lękajcie się! Rozmowy z Janem Pawłem II”
2 – 10 marca 1983 – pielgrzymka do Kostaryki, Nikaragui, Panamy, Salwadoru, Gwatemali, Hondurasu, Belize i na Haiti
16 – 23 czerwca 1983 – druga pielgrzymka do Polski (Warszawa, Niepokalanów, Częstochowa, Poznań, Katowice, Wrocław, Góra Świętej Anny, Kraków)
14 – 15 sierpnia 1983 – papież przebywa w Lourdes (Francja)
10 – 13 października 1983 – pielgrzymka do Austrii
27 grudnia 1983 – spotkanie w rzymskim więzieniu z zamachowcem Ali Agcą
2 – 12 maja 1984 – podróż do Korei Południowej, Papui-Nowej Gwinei, ma Wyspy Salomona, do Tajlandii
12 – 17 czerwca 1984 – pielgrzymka do Szwajcarii
9 – 21 września 1984 – podróż do Kanady
10 – 13 października 1984 – pielgrzymka do Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej (Dominikana i Portoryko)
1985 – encyklika „Slavorum Aposotli”
26 stycznia – 6 lutego 1985 – pielgrzymka do Wenezueli, Ekwadoru, Peru, Trynidadu i Tobago
31 marca 1985 – Jan Paweł II ustanawia Międzynarodowy Dzień Młodzieży
11 – 21 maja 1985 – podróż do Holandii, Luksemburga i Belgii
8 – 19 sierpnia 1985 – pielgrzymka do Togo, Wybrzeża Kości Słoniowej, Kamerunu, Republiki Środkowoafrykańskiej, Kenii i Maroka
1986 – ukazuje się encyklika „Dominum et vivificantem”
31 stycznia – 11 lutego 1986 – podróż do Indii
1 – 8 lipca 1986 – papieska pielgrzymka do Kolumbii i na Wyspy Świętej Łucji
6 września 1986 – apel wystosowany do mieszkańców Europy, Jan Paweł II wzywa do jedności i pokoju
1 października 1986 – papież podpisuje dokument Kongregacji Nauki Wiary „O duszpasterstwie osób homoseksualnych”
4 – 7 października 1986 – podróż do Francji
27 października 1986 – Światowy Dzień Modlitw o Pokój w Asyżu z udziałem 47 delegacji kościołów chrześcijańskich i 13 religii niechrześcijańskich
18 listopada – 1 grudnia 1986 – podróż do Bangladeszu, Fidżi, Nowej Zelandii, Australii i na Seszele
13 stycznia 1987 – papież przyjmuje na audiencji Wojciecha Jaruzelskiego
20 lutego 1987 – spotkanie z matką Mehmeta Ali Agcy
1987 – encyklika „Redemptoris Mater”
31 marca – 13 kwietnia 1987 – podróż do Urugwaju, Chile, Argentyny
30 kwietnia – 4 maja 1987 – wizyta w RFN i beatyfikacja s. Teresy Benedykty od Krzyża – Edyty Stein, męczenniczki z Auschwitz
8 – 14 czerwca 1987 – kolejna podróż do Polski (Warszawa, Majdanek, Lublin, Tarnów, Kraków, Szczecin, Gdynia, Gdańsk, Częstochowa, Łódź)
10 – 21 września 1987 – pielgrzymka do USA i Kanady (papież spotyka się z chorymi na AIDS)
3 – 7 grudnia 1987 – papież spotyka się z prawosławnym patriarchą Konstantynopola Dimitriosem I
1987 – ukazuje się druga encyklika w tym samym roku – „Sollicitudo rei socialis”
7 – 19 maja 1988 – podróż do Urugwaju, Boliwii, Peru i Paragwaju
14 czerwca 1988 – papież przyjmuje na audiencji Dalajlamę
19 czerwca 1988 – kanonizacja 117 męczenników wietnamskich
23 – 27 czerwca 1988 – papieska wizyta w Austrii
10 – 19 wrześia 1988 – podróż do Afryki (Zimbabwe, Botswana, Lesotho i Mozambik)
8 – 11 października 1988 – wystąpienie w Parlamencie Europejskim i Trybunale Praw Człowieka (w trakcie pielgrzymki do Francji)
6 lutego 1989 – Jan Paweł II przyjmuje w swoich apartamentach prof. Andrieja Sacharowa, laureata Pokojowej Nagrody Nobla
20 kwietnia 1989 – spotkanie z delegacją NSZZ „Solidarność” i z Lechem Wałęsą
28 kwietnia – 6 maja 1989 – kolejna afrykańska podróż (Madagaskar, Reunion, Zambia, Malawi)
27 maja 1989 – audiencja dla prezydenta USA George’a Busha
1 – 10 czerwca 1989 – pielgrzymka do Norwegii, Islandii, Finlandii, Danii i Szwecji
19 – 21 sierpnia 1989 – wizyta w Hiszpanii, papież bierze udział w Światowym Dniu Młodzieży w Santiago de Compostela
Wrzesień 1989 – Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie arcybiskupa Canterbury Roberta Runcie
6 – 16 października 1989 – podróż do Korei Południowej, do Indonezji i na Mauritius
20 października 1989 – watykańska audiencja dla premiera Tadeusza Mazowieckiego
25 stycznia – 1 lutego 1990 – podróż do krajów afrykańskich: Republiki Zielonego Przylądka, Mali, Gwinei-Bissau, Burkina Faso i do Czadu
Luty – kwiecień 1990 – wznowienie stosunków dyplomatycznych z Republiką Węgierską, ZSRR i Czechosłowacją
21 i 22 kwietnia 1990 – pielgrzymka do Czechosłowacji
6 – 14 maja 1990 – pielgrzymka do Meksyku
Maj 1990 – wznowienie stosunków dyplomatycznych z Rumunią
25 – 27 maja 1990 – wizyta na Malcie
27 sierpnia 1990 – audiencja dla Lecha Wałęsy
1 – 10 września 1990 – podróż do Afryki (Tanzania, Burundi, Rwanda i Wybrzeże Kości Słoniowej)
18 listopada 1990 – audiencja dla Michaiła Gorbaczowa
6 grudnia – wznowienie stosunków dyplomatycznych z Bułgarią
1990 – encyklika „Redemptoris missio”
Styczeń 1991 – Jan Paweł śle listy do światowych przywódców w sprawie napiętej sytuacji w Zatoce Perskiej
5 lutego 1991 – audiencja dla prezydenta RP Lecha Wałęsy
Marzec 1991 – papieski list do Sekretarza Generalnego ONZ w sprawie wojny w Zatoce Perskiej
13 kwietnia 1991 – mianowanie hierarchii Kościoła rzymskokatolickiego w Rosji, na Białorusi i w Kazachstanie
10 – 13 maja 1991 – podróż do Portugalii
1 – 9 czerwca 1991 – podróż do Polski (Koszalin, Rzeszów, Przemyśl, Lubaczów, Kielce, Radom, Łomża, Białystok, Olsztyn, Włocławek, Płock, Warszawa)
13 – 20 sierpnia 1991 – druga część pielgrzymki do Polski (Kraków, Wadowice, Częstochowa), podróż na Węgry (od 17 sierpnia)
8 września 1991 – papież ogłasza dzień modlitw o pokój w Jugosławii
Październik 1991 – listy do biskupów Chorwacji oraz do patriarchy Kościoła prawosławnego w Serbii
12 – 21 października 1991 – podróż do Brazylii
8 grudnia 1991 – apel o pokój w rozpadającej się Jugosławii
20 grudnia 1991 – audiencja dla prezydenta Republiki Rosyjskiej Borysa Jelcyna
1991 – ukazuje się encyklika „Centesimus annus”
8 lutego 1992 – nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i Słowenią, Chorwacją i Ukrainą
19 – 26 lutego 1992 – podróż do Senegalu, Gambii i Gwinei (Afryka)
4 – 10 czerwca – kolejna podróż do Afryki (do Angoli, na Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą)
25 czerwca 1992 – papież podpisuje nowy Katechizm Kościoła Katolickiego
12 – 28 sierpnia 1992 – chory Jan Paweł II przebywa w poliklinice Gemelli w Rzymie
9 – 14 października 1992 – podróż do Dominikany
7 grudnia 1992 – prezentacja Katechizmu Kościoła Katolickiego
2 lutego 1993 – Jan Paweł II pisze list do arcybiskupa Sarajewa w sprawie pogłębiającej się wojny w byłej Jugosławii
3 – 10 lutego 1993 – kolejna pielgrzymka do Afryki (do Beninu, Ugandy i Sudanu) – spotkania z nosicielami wirusa HIV i z dziećmi chorymi na AIDS
1 marca 1993 – list do Sekretarza Generalnego ONZ apelujący o położenie kresu wojnie na Bałkanach
25 kwietnia 1993 – papieska pielgrzymka do Albanii
12 – 17 czerwca 1993 – podróż do Hiszpanii
28 lipca 1993 – papież podpisuje konkordat zawarty między Polską a Stolicą Apostolską
1993 – papież pisze encyklikę „Veritatis splendor”
9 – 16 sierpnia 1993 – podróż na Jamajkę, do Meksyku i USA
4 – 10 września 1993 – wizyta na Litwie, Łotwie i w Estonii
21 września 1993 – Jan Paweł II spotyka się w Watykanie z naczelnym rabinem Izraela Meirem Lauem
23 stycznia 1994 – papież przewodniczy Światowemu Dniu Modlitwy o Pokój na Bałkanach
11 lutego 1994 – Jan Paweł II ustanawia Papieską Akademię Obrony Życia
17 marca 1994 – audiencja dla premiera Izraela Icchaka Rabina
8 kwietnia 1994 – papież odsłania odrestaurowany fresk „Sąd Ostateczny” Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej
19 maja 1994 – audiencja dla prezydenta Lecha Wałęsy
8 września 1994 – papież modli się za pokój w Sarajewie (w tym dniu miał być z pielgrzymką w obleganym przez Serbów mieście, wizyta nie doszła jednak do skutku – z przyczyn bezpieczeństwa)
10 – 11 września 1994 – podróż do Chorwacji
19 września 1994 – ukazuje się książka Jana Pawła II „Przekroczyć próg nadziei”
26 grudnia 1994 – Jan Paweł II został ogłoszony przez magazyn „Time” Człowiekiem Roku 1994
11 – 21 stycznia 1995 – pielgrzymka na Filipiny, do Papui-Nowej Gwinei, Australii i Sri Lanki
1995 – encyklika „Evangelium vitae”
1995 – ukazuje się encyklika „Ut unum sint”
20 – 22 maja 1995 – pielgrzymka do Czech
22 maja 1995 – krótka wizyta papieża w Skoczowie, Bielsku-Białej i w Żywcu (zorganizowana przy okazji wizyty w Czechach, pielgrzymka miała charakter nieoficjalny)
30 czerwca – 3 lipca 1995 – papieska wizyta na Słowacji
9 – 10 września 1995 – papież przebywa w Loreto na spotkaniu z młodzieżą
14 – 20 września 1995 – kolejna podróż do Afryki (RPA, Kamerun, Kenia)
5 października 1995 – Jan Paweł II przemawia na forum ONZ (przy okazji pielgrzymki do USA, 4-8 października)
5 – 12 lutego 1996 – podróż do Gwatemali, Nikaragui, Salwadoru i Wenezueli
14 kwietnia 1996 – podróż do Tunezji
15 kwietnia 1996 – spotkanie z naczelnym rabinem Rzymu Elio Toaffą
7 – 19 maja 1996 – podróż do Słowenii
21 – 23 czerwca 1996 – pielgrzymka do Niemiec
6 – 7 września 1996 – papieska wizyta na Węgrzech
19 – 23 września 1996 – pielgrzymka do Francji
Listopad 1996 – papież świętuje 50-lecie święceń kapłańskich
15 listopada 1996 – do księgarń trafia książka Jana Pawła II pt. „Dar i tajemnica”
19 listopada 1996 – spotkanie z Fidelem Castro w Watykanie
23 – 25 stycznia 1997 – wizyta w Watykanie ormiańskiego katolikosa Cylicji Arama Keszisziana
7 kwietnia 1997 – papież przyjmuje prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego
12 – 13 kwietnia 1997 – podróż do Bośni i Hercegowiny
25 – 27 kwietnia 1997 – kolejna papieska wizyta w Czechach
31 maja – 10 czerwca 1997 – pielgrzymka do Polski (Wrocław, Legnica, Gorzów Wielkopolski, Gniezno, Poznań, Kalisz, Częstochowa, Zakopane, Ludźmierz, Kraków, Dukla, Krosno)
2 – 6 października 1997 – podróż do Brazylii
21 – 26 stycznia 1998 – papież leci na Kubę
Luty – marzec 1998 – ratyfikacja konkordatu z Rzeczpospolitą Polską, wymiana dokumentów konkordatowych
21 – 23 marca 1998 – pielgrzymka do Nigerii
12 czerwca 1998 – Jan PawełII przyjmuje w Watykanie Jasera Arafata – jako przywódcę Autonomii Palestyńskiej
19 – 21 czerwca 1998 – kolejna pielgrzymka papieża do Asutrii
2 – 4 października 1998 – Jan Paweł II w Chorwacji
11 października 1998 – papież kanonizuje siostrę Teresę Benedyktę od Krzyża – Edytę Stein
1998 – encyklika „Fides et ratio”
22 – 27 stycznia 1999 – podróż do Ameryki Północnej (Meksyku i do Stanów Zjednoczonych)
2 maja 1999 – Jan Paweł II beatyfikuje stygmatyka Ojca Pio z San Giovanni Rotondo
7 – 9 maja 1999 – papież przebywa w Rumunii
5 – 17 czerwca 1999 – kolejna wizyta Jana Pawła II w Polsce(odwiedza m.in. Gdańsk, Pelplin, Licheń, Warszawę, Bydgoszcz, Toruń)
5 – 9 listopada 1999 – Jan Paweł II w Indiach i Gruzji
24 – 25 grudnia 1999 – w Wigilię o północy papież otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra na znak otwarcia Wielkiego Jubileuszu Roku 2000
18 stycznia 2000 – nabożeństwo ekumeniczne w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie z okazji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000
24 – 26 lutego 2000 – papież pielgrzymuje na górę Synaj
12 marca 2000 – Dzień Przebaczenia. Wyznanie win popełnionych przez ludzi Kościoła, Jan Paweł II przeprasza m.in. Żydów za prześladowania
20 – 26 marca 2000 – pielgrzymka do Ziemi Świętej
12-13 maja 2000 – papież beatyfikuje w Fatimie (Portugalia) dwójkę wizjonerów: Franciszka i Hiacyntę Marto
18 czerwca 2000 – Jan Paweł II otwiera w Watykanie 47. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny
31 października 2000 – św. Tomasz More patronem polityków i rządzących
6 stycznia 2001 – Jan Paweł II zamyka uroczystości Wielkiego Jubileuszu Roku 2000
4-9 maja 2001 – podróż do Grecji, Syrii i na Maltę (śladami św. Pawła z Tarsu)
23 – 27 czerwca 2001 – wizyta na Ukrainie
12 września 2001 – Jan Paweł II jednoznacznie potępia w trakcie audiencji generalnej ataki terrorystyczne w USA z 11 września
22 – 27 września 2001 – pielgrzymka do Kazachstanu i Armenii
22 – 26 maja 2002 – Jan Paweł II odwiedza Azerbejdżan i Bułgarię
24 lipca – 2 sierpnia 2002 – podróż do Kanady, Guatemali, Meksyku
16 czerwca 2002 – kanonizacja Ojca Pio
16 – 19 sierpnia 2002 – pielgrzymka do Polski (Kalwaria Zebrzydowska, Kraków)
Wrzesień 2002 – w trakcie pobytu w letniej rezydencji Castel Gandolfo Jan Paweł II pisze poemat „Tryptyk Rzymski”
6 października 2002 – kontrowersyjna kanonizacja Jose Marii Eskrivy de Balaguera, założyciela Opus Dei
16 października 2002 – papież publikuje list „Rosarium Virginis Mariae” traktujący o różańcu maryjnym
31 października 2002 – Jan Paweł II otrzymuje tytuł honorowego obywatela Rzymu
2003 – ukazuje się ostania papieska encyklika „Ecclesia de eucharistia”
13 lutego 2003 – spotkanie z głównym rabinem Rzymu Riccardem Di Segnia
Wiosna 2003 – na całym świecie ukazują się wydania „Tryptyku rzymskiego”
22 marca 2003 – Jan Paweł II potępia wojnę w Iraku
Kwiecień 2003 – papież wyraża wolę odwiedzenia Rosji (ostatecznie do pielgrzymki nigdy nie dojdzie)
3 – 4 maja 2003 – podróż do Hiszpanii
6 – 9 czerwca 2003 – 100. pielgrzymka Jana Pawła II – do Chorwacji
22 czerwca 2003 – papieska podróż do Bośni i Hercegowiny
28 – 29 czerwca 2003 – spotkanie z delegacją Patriarchy Ekumenicznego Konstantynopola Bartłomieja I w Rzymie
Lipiec 2003 – papież przebywa w Castel Gandolfo, światowe media piszą o złym stanie zdrowia Jana Pawła II
Wrzesień 2003 – zwierzchnik włoskiej wspólnoty żydowskiej Emmanuelle Pacifici zgłosił papieża do medalu Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata
11 – 14 września 2003 – podróż na Słowację
16 stycznia 2004 – papież mówi w trakcie spotkania z rabinami z Izraela, że antysemityzm jest grzechem ciężkim
11 marca 2004 – Jan Paweł II potępia zamach terrorystyczny na dworcu Atocha w Madrycie
5 – 6 czerwca 2004 – pielgrzymka do Szwajcarii
Czerwiec 2004 – papież ogłasza rok 2005 Rokiem Eucharystii
15 – 16 sierpnia 2004 – Jan Paweł II przebywa w sanktuarium maryjnym w Lourdes we Francji
Sierpień 2004 – papież przekazuje ikonę Matki Bożej Kazańskiej Patriarchatowi Moskiewskiemu
Wrzesień 2004 – rusza produkcja filmu biograficznego o Karolu Wojtyle w reżyserii Giacomo Battiato. Główną rolę gra Piotr Adamczyk.
Koniec grudnia 2004 – Jan Paweł II apeluje o solidarność z ofiarami tsunami w Azji Południowo – Wschodniej
Styczeń 2005 – stan zdrowia papieża pogarsza się z dnia na dzień
Styczeń 2005 – Watykan odwołuje papieskie spotkania
9 lutego 2005 – Jan Paweł II nie bierze udziału w uroczystościach Środy Popielcowej
Luty – marzec 2005 – papież podupada na zdrowiu, dwukrotnie przebywa w klinice Gemelli, lekarze dokonują zabiegu tracheotomii
Luty – marzec 2005 – na całym świecie ukazują się przekłady nowej książki papieża pt. „Pamięć i tożsamość”
6 marca 2005 – papież błogosławi wiernych z okna swojego apartamentu w Watykanie (przed drugim powrotem do kliniki)
16 marca 2005 – papież pojawia się w oknie w Watykanie
Wielkanoc 2005 – papież nie bierze bezpośredniego udziału w uroczystościach Wielkiego Postu i Zmartwychwstania Pańskiego
27 marca 2005 – Jan Paweł II udziela w Wielką Niedzielę milczącego błogosławieństwa „Urbi et Orbi”
31 marca 2005 – Jan Paweł II przechodzi w nocy ciężki zawał, po reanimacji odmawia przewiezienia do kliniki Gemelli
1 kwietnia 2005 – Ali Agca deklaruje, że modli się za Jana Pawła II, za głowę Kościoła Katolickiego modlą się również polscy muzułmanie, na Placu Św. Piotra czuwa ponad 10 tys. ludzi, do Watykanu od rządów wielu państwa spływają depesze z życzeniami powrotu do zdrowia i wytrwałości, za papieża modlą się wyznawcy wielu odłamów chrześcijaństwa
2 kwietnia 2005 – papież Jan Paweł II umiera w Watykanie

„Nie bój się!” (Łk 5, 10). Słowa te, wypowiedziane przez Chrystusa do Szymona Piotra nad brzegiem morza Tyberiadzkiego, powtórzył po dwudziestu wiekach Jan Paweł II na początku swojego pontyfikatu podczas Eucharystii sprawowanej 22 października 1978 roku. „Nie lękajcie się!” – zwrócił się do wszystkich chrześcijan. I dodał: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi!” Jak wspominał później francuski dziennikarz André Frossard, wydawało się wówczas, że do Kościoła wdarł się jakiś świeży powiew. Powiew nie tyle nowy, co odnowiony, przynoszący boską moc, drzemiącą wciąż w ścianach jerozolimskiego wieczernika. Dwieście sześćdziesiąty czwarty papież w historii Kościoła otwarł drzwi do pierwotnego, ewangelicznego chrześcijaństwa. Chrześcijaństwa nowatorsko starego. W tamtym dniu rozpoczął pielgrzymkę-powrót do jego korzeni. Zmierzał tam przez kolejnych dwadzieścia siedem lat. Aż do ostatniego swego tchnienia…

Karol Wojtyła – Jan Paweł II to człowiek łączący w sobie wielorakie płaszczyzny, kierujący wzrok ku najdalszym horyzontom. Z jednej strony świecki w stu procentach – jako dziecko, młodzieniec, student polonistyki, aktor, poeta, robotnik w Solvayu, jeden z wielu, którzy doświadczyli tragizmu wojny. Wysportowany, kochający jazdę na nartach, pływanie, wędrówki po górach, spływy kajakowe. Właściciel pewnego włoskiego schroniska, Lino Zani, powiedział o nim, że był „narciarzem pod specjalną opieką”, dlatego dobrze jeździł i nigdy się nie wywracał. Z drugiej strony to człowiek do szpiku kości duchowy, przeniknięty pragnieniem ciągłego przebywania z Panem, rozpoczynający każdy dzień godzinną modlitwą w ciszy – zanurzeniem w Trójcy świętej. Swój doktorat poświęcił zagadnieniom wiary u św. Jana od Krzyża. To jedna z najlepszych rozpraw na ten temat w historii teologii. Karol Wojtyła to ktoś, kto jedną nogą stoi na ziemi, drugą zaś w Królestwie Niebieskim. Ktoś, kto łączy w sobie wszystkie powołania. To, co św. Teresa z Lisieux wyraziła jako swoje pragnienie („Być wojownikiem, apostołem, misjonarzem, kapłanem, doktorem, męczennikiem…”), on realizował sukcesywnie w kolejnych latach swojego życia.

Nietuzinkowy intelektualista i filozof. W swojej rozprawie habilitacyjnej podjął się niezmiernie trudnego zadania – próby zbudowania etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu niemieckiego filozofa Maxa Schelera. Pasjonat nauki, pożeracz książek, przyjaciel naukowców nie tylko tych z zakresu humanistyki, ale również z dziedziny science: biologów, genetyków, ewolucjonistów, lekarzy, fizyków, astronomów. Organizował dyskusje z ich udziałem – najpierw w Krakowie, potem w Rzymie i Castel Gandolfo. Sam proponował tematy spotkań, jak na przykład w 1980 roku, gdy na jego zaproszenie naukowcy przez kilka dni debatowali nad zagadnieniem korelacji między fizyką i matematyką a kulturą. Dwa lata później przedmiotem spotkania uczynił ewolucję kosmiczną, następnie – czas w fizyce i biologii, potem – unifikację w opisie wszechświata. „Kiedy w czasie tych spotkań przysłuchuję się referatom i dyskusjom tych uczonych, budzi się we mnie zachwyt nad mądrością Stwórcy, który we wszechświat przez siebie stworzony wpisał różnorakie prawa natury stanowiące podstawę jego stabilności i równocześnie podstawę rozwoju” – mówił.

Dał się poznać jako człowiek wielkiej kultury, poeta, artysta. W przemówieniu w siedzibie UNESCO powiedział: Człowiek żyje prawdziwie ludzkim życiem dzięki kulturze. Kultura jest właściwym sposobem istnienia i bytowania człowieka. Kultura jest tym, przez co człowiek jako człowiek staje się bardziej człowiekiem, bardziej JEST. Naród bowiem jest tą wielką wspólnotą ludzi, którą łączą różne sprawy, spoiwa, ale nade wszystko właśnie kultura. Naród istnieje z kultury i dla kultury. (Przemówienie w UNESCO, Paryż, 2 czerwca 1980)

Pisał dramaty wystawiane do dziś na deskach teatrów całego świata. Sam jako aktor brał udział w przedstawieniach reżyserowanych przez Mieczysława Kotlarczyka w założonym przezeń Teatrze Rapsodycznym. Kardynał Dziwisz powiedział o nim w jednym z wywiadów, tuż przed kanonizacją: Kochał Polskę, ale widział w tym głęboki aspekt religijny. Będąc na Stolicy Piotrowej zawsze podkreślał, skąd przyszedł: Polska mnie wychowała i przygotowała. Miał dla swojej ojczyzny ogromny szacunek. To ważne i bardzo cenne w czasach, gdy ludzie szybko zapominają, skąd są, jaka kultura i język ich ukształtowały, w jakiej wierze dorastali, gdzie są ich korzenie.

Wojtyła to Polak z krwi i kości, także wówczas, gdy przeniósł się do Watykanu. Nie wpadł jednak w niebezpieczne ramy nacjonalizmu czy narodowego szowinizmu. Wręcz przeciwnie – nie bał się innych kultur, czerpał z ich bogactwa. Obywatel Europy i całego świata, otwarty na wszelkie wartości duchowe, z jakiejkolwiek by pochodziły tradycji.

Samotnik, a równocześnie społecznik. Potrafił nagle zniknąć, zaszywając się w ciszę; znamy go takiego choćby ze zdjęć, na których widać, jak skupiony idzie z różańcem w ręku lub odpoczywa na łonie natury gdzieś pod ogromnym świerkiem. Szanował ową przestrzeń samotności zwłaszcza, gdy był oblegany przez wiernych i dziennikarzy w trakcie swych wielu wyczerpujących pielgrzymek. Każdego dnia wracał regularnie do swej „izdebki”. Równocześnie zwrócony nieustannie ku ludziom, wychodzący do nich z otwartym sercem – do chorych w szpitalach, do dzieci w ochronkach, do skazańców w więzieniach. Był dla nich i z nimi. Słuchał i pytał. Angażował się we wszystko, co działo się w Kościele i polityce. Miał świetny kontakt z młodymi. Nie bał się niczego i nikogo, mocny siłą z niebios. Watykański dziennikarz Andrea Tornielli wspomina: Był to człowiek od samego początku zdeterminowany, odważny. Na przykład w 1979 roku, gdy wszyscy mu odradzali wyprawę do Puebli, wysłuchał ich opinii, a na końcu rzucił: „W takim razie jadę!”.

Papież, który wzywał, by usunąć wszelki lęk, sam narażał się politykom i ochronie, by wyrazić swą solidarność z najbiedniejszymi i odrzuconymi przez społeczeństwo.

Człowiek-antynomia: z jednej strony tytan pracy, niezwykle aktywny; z drugiej – zawsze skupiony, wyciszony, wewnętrznie zintegrowany. Choć przecież nosił na swoich barkach problemy całego świata! A każdy dzień, zamiast ulgi, przynosił mu brzemię coraz to nowych zadań i obowiązków. Przy tym wszystkim nie zaprzestał nigdy nauki języków obcych, nie korzystał z pomocy tłumacza. Z jednym wyjątkiem – języka rosyjskiego; obawiał się, czy przypadkiem ktoś nie zastawia na niego pułapki.

Cechowały go wielkie zdyscyplinowanie i porządek. Wszystko pisał sam, ręcznie. Nie korzystał z maszyny do pisania czy komputera. Ułożenie dłuższego przemówienia zajmowało mu półtorej godziny, krótszego – godzinę. Bardzo starannie przygotowywał się do każdego wystąpienia, dużo czytał. Gdy zaczynał pisać, nie zaglądał już do notatek. W Watykanie pozostało około cztery tysiące stron jego rękopisów, w tym wszystkie wystąpienia na środowych audiencjach. Dyktował tylko wtedy, gdy nie mógł pisać, na przykład gdy miał złamaną rękę. Uporządkowany wewnętrznie i zewnętrznie. Wszystko zawsze na swoim miejscu, wszystko przygotowane na czas. Kardynał Dziwisz wspomina: Gdy tylko w 1978 roku wyjeżdżał z Krakowa na konklawe, pozostawił czyste biurko, zamknął wszystkie sprawy. Wziął ze sobą tylko pióro i brewiarz.

Karol Wojtyła – Jan Paweł II to człowiek niezwykle wszechstronny. Powiedzielibyśmy: „człowiek renesansu”. Choć to może nie całkiem trafne określenie w odniesieniu do niego; poszukajmy lepszego. To człowiek w PEŁNI. Spełniony – i po ludzku, i po bożemu. Swoim przeżywaniem codzienności ukazuje, że nie ma życia duchowego bez przekładania go na zwykłą codzienność. Wszystko jest ważne! Nie ma ani jednej chwili, która by była poza wolą Bożą, poza modlitwą zawartą w Ojcze nasz: „Święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje”. Tak właśnie żył Jezus Chrystus. Prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. Szedł do najbardziej opuszczonych i pogardzanych, do skazanych na śmierć i grzeszników. Zatroskany ich problemami, a równocześnie całkowicie zjednoczony z Ojcem. Jan Paweł II odbijał jak w lustrze charakter swego Mistrza. Pragnął naśladować Go według wskazówek zapisanych przez Tomasza a Kempis w książce O Naśladowaniu Chrystusa, jednej z ulubionych jego lektur.

Tak właśnie mamy żyć. Ty i ja mamy być ludźmi kompetentnymi zarówno w rzeczach duchowych jak i ziemskich – zawodowych, naukowych, rodzinnych, społecznych. Wówczas stajemy się ludźmi w pełni, na miarę Chrystusa. Takimi chce nas mieć Bóg.

24 marca Roku Jubileuszowego 2000 osiemdziesięcioletni papież mówił na Górze Błogosławieństw: Błogosławieni jesteście, powiada Jezus, ubodzy w Duchu, cisi i miłosierni, smucący się, wy którzy łakniecie i pragniecie sprawiedliwości, czystego serca, czyniący pokój, prześladowani, błogosławieni jesteście. Ale słowa Jezusa mogą wydawać się dziwne, dziwne jest to, że Jezus wywyższa tych, których świat na ogół uważa za słabych. Powiada im: błogosławieni jesteście wy, którzy wydajecie się być przegrani, ponieważ wy jesteście prawdziwymi zwycięzcami, do was należy Królestwo niebieskie. Ostatecznie nie tylko Jezus głosi błogosławieństwa, On żyje błogosławieństwami, On sam jest błogosławieństwami. Spoglądając na Niego, uwierzycie, co to znaczy być ubogim w duchu, cichym, miłosiernym, tym, który płacze, łaknącym i pragnącym sprawiedliwości. (Homilia na Górze Błogosławieństw, Korazim, 24 marca 2000 r.)

Jan Paweł II to człowiek ośmiu błogosławieństw. Piotr naszych czasów idący po ścieżkach ukazanych przez Jezusa dwa tysiące lat temu nad brzegiem jeziora Tyberiadzkiego. Spoglądając na jego życie, rozumiemy, co to znaczy być ubogim w duchu, cichym, miłosiernym, czystego serca, prześladowanym, tym, który płacze.

zobacz wiecej

Jan Paweł II (1920-2005)

Updating…