Wspólnota

Wspólnota PUSTELNIA

za zgodą władz kościelnych:
dekret Metropolity Krakowskiego Stanisława Kardynała Dziwisza nr 93 z dnia 18.01.2014 r.

Na początku nowego tysiąclecia, gdy kończy się rok Wielkiego Jubileuszu, w którym świętowaliśmy uroczyście dwutysięczną rocznicę narodzin Chrystusa, i gdy przed Kościołem otwiera się nowy etap drogi, rozbrzmiewa w naszych sercach echo słów, jakimi pewnego dnia Jezus, skończywszy przemawiać do tłumów z łodzi Szymona, wezwał Apostoła, aby «wypłynął na głębię» na połów ryb: Duc in altum (Łk5, 4). Dzisiaj te słowa skierowane zostają do nas i wzywają nas, byśmy z wdzięcznością wspominali przeszłość, całym sercem przeżywali teraźniejszość i ufnie otwierali się na przyszłość: «Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki» (Hbr13, 8). Ważne jest jednak, aby wszystko co z Bożą pomocą postanowimy, było głęboko zakorzenione w kontemplacji i w modlitwie. Żyjemy w epoce nieustannej aktywności, która często staje się gorączkowa i łatwo może się przerodzić w «działanie dla działania». Musimy opierać się tej pokusie i starać się najpierw «być», zanim zaczniemy «działać». Przypomnijmy tu słowa, jakimi Jezus napomniał Martę: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba [mało albo] tylko jednego» (Łk10, 41-42). (Jan Paweł II, List Apostolski Novo Millennio Ineunte, 1. 15)

Posłuszni wezwaniu Jana Pawła II pragniemy wypływać codziennie na głębię życia Bożego, z całym zaangażowaniem oraz bezgranicznym oddaniem, nie szczędząc siebie w niczym, jak to czynił Jezus Chrystus. Świadomi bardzo szybkich zmian, jakie dokonują się w świecie, a – z drugiej strony – niezmiennej aktualności słów naszego Pana, który wzywa nas, by codziennie wchodzić to pomieszczenia własnego serca i modlić się w ukryciu (Mt 6, 6), chcemy być ludźmi zanurzonymi całkowicie w kontemplacjii modlitwie w ciszy, pozostając równocześnie stuprocentowymi obywatelami współczesnego świata, nie bojącymi się nowych wyzwań. Pragniemy naszym życiem odnowić w sobie ewangeliczny radykalizm, który prowadził chrześcijan pierwszych wieków na pustynię, a nie porzucając stylu życia współczesnych ludzi.

Statut Wspólnoty Pustelnia

I. Założenia ogólne

1. Wspólnota PUSTELNIA jest grupą współczesnych uczniów Chrystusa otwartą dla ludzi każdego stanu i wieku, których wspólnym celem jest życie radykalizmem ewangelicznym w nowoczesnym świecie i nieustanne dążenie do pełnego zjednoczenia z Chrystusem poprzez kontemplację.
2. Priorytetami życia duchowego osób należących wspólnoty są trzy Szczyty Potrójnej:

• Modlitwa w ciszy
• Zawierzenie
• Zapomnienie o sobie

1.  Modlitwa w ciszy jest podstawową formą kontaktu z Bogiem każdego członka Wspólnoty, podejmowaną codziennie, przynajmniej przez pół godziny, w dowolnej porze i w dowolnym miejscu. Jest ona sercem PUSTELNI, najbardziej charakterystyczną jej cechą. Jej praktykowanie stanowi wyraz naśladowania Chrystusa, który udawał się na miejsca pustynne i tam modlił się do Ojca (Mk 1, 35).
2. Zawierzenie to całkowite otwarcie się na każdą chwilę, by dostrzegać w niej wolę Bożą i pełnić ją doskonale. To realizacja wezwania Jezusa, który nie chce byśmy zmarnowali jakikolwiek moment naszego życia, lecz każdy wykorzystali jak najlepiej do wzrostu duchowego siebie. Innymi słowy – zawierzenie to życie chwilą obecną, tu i teraz.
3. Zapomnienie o sobie oznacza życie w duchu Jezusa, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie. Jest radykalnym odwróceniem się od egoizmu – myślenia o sobie, szukania siebie, swojej wygody, chwały, czy łatwego życia – po to by żyć według maksymy: „Oddać wszystko i oddać siebie”.
4. Patronami Wspólnoty PUSTELNIA są: św. Teresa od Dzieciątka Jezus i św. Franciszek z Asyżu. Wzorem współczesnego życia w pełnym zjednoczeniu Bogiem poprzez kontemplację jest s. Jeanne Marie (+2010) – pustelniczka spod Paryża.
5. Miejscem centralnym i domem macierzystym wspólnoty jest pustelnia św. Teresy od Dzieciątka Jezus na Potrójnej w Beskidzie Małym.

II. Członkowie wspólnoty PUSTELNIA

1. Członkiem wspólnoty PUSTELNIA może być każdy człowiek świecki lub duchowny, osoba samotna lub żyjąca w związku małżeńskim, po osiągnięciu 21-go roku życia, która pragnie żyć duchem ewangelii i duchem pustelni.
2. Wspólnota PUSTELNIA obejmuje trzy kręgi zaangażowania:

• Przyjaciele Pustelni
• Pustelnicy
• Fraternia Pustelni

1.Przyjaciele Pustelni

Przyjacielem Pustelni może zostać każdy, kto:

1. Był przynajmniej dwa razy na pustelni na Potrójnej i uczestniczył w rekolekcjach „Fundament”, obejmujących konferencje o modlitwie w ciszy, strukturze wewnętrznej człowieka i o wzroście duchowym według schematu „Twierdzy wewnętrznej” św. Teresy z Avila.
2. Modli się codziennie pół godziny w ciszy.
3. Przynajmniej raz na dwa lata uczestniczy w dniach skupienia lub rekolekcjach w pustelni na Potrójnej.
4. Uczestniczy w spotkaniach Wspólnoty, jakie odbywają się raz w miesiącu.
5. Formuje się wewnętrznie, opracowując przynajmniej jedną lekturę duchową w ciągu roku.

2. Pustelnicy

Pustelnikiem może zostać każdy, kto:

1. Przynajmniej dwa lata był Przyjacielem Pustelni i w tym czasie przynajmniej trzy razy uczestniczył w rekolekcjach lub dniach skupienia w pustelni na Potrójnej.
2. Modli się codziennie pół godziny w ciszy.
3. Kontynuuje swój rozwój duchowy, uczestnicząc w kolejnych stopniach rekolekcji w pustelni na Potrójnej.
4. Uczestniczy w spotkaniach Wspólnoty, jakie odbywają się raz w miesiącu.
5. Podejmuje jakąś formę wolontariatu – zaangażowania się w świecie (do indywidualnego określenia)
6. Formuje się wewnętrznie, opracowując przynajmniej cztery lektury duchowe w ciągu roku.
7. Czuje się duchowo (i w miarę możliwości materialnie) odpowiedzialny za pustelnię.

3. Fraternia Pustelni

1. Członkiem Fraterni Pustelni może zostać każdy, kto:

• Przynajmniej trzy lata był pustelnikiem.
• Codziennie modli się jedną godzinę w ciszy.
• Codziennie poświęca jedną godzinę na lekturę duchową (Pismo św. oraz książki o tematyce duchowej).
• Uczestniczy w codziennej Eucharystii.
• Uczestniczy w spotkaniach formacyjnych dwa razy w miesiącu.
• Przynajmniej trzy razy w roku odbywa swój indywidualny, 3-dniowy pobyt w pustelni na Potrójnej.
• Pomaga w prowadzeniu rekolekcji na pustelni.
• Poświęca codziennie przynajmniej ½ godziny na naukę języka obcego.

1. Członek Fraterni Pustelni podejmuje decyzję całkowitego oddania się Bogu na okres roku. Swoje zaangażowanie może przedłużać na każdy kolejny rok.
2. Członek Fraterni zachowuje swoje dobra materialne, korzystając z nich w duchu miłości bliźniego i roztropności ewangelicznej.

III. Odpowiedzialni wspólnoty PUSTELNIA

1. Wspólnota PUSTELNIA jest kierowana przez trzech odpowiedzialnych: jednego kapłana diecezjalnego oraz dwie osoby świeckie (jedna kobieta i jeden mężczyzna).
2. Sprawami materialnym wspólnoty zajmuje się powołana do tego celu Fundacja Pustelnia.pl
3. Duchową pieczę nad wspólnotą PUSTELNIA sprawuje każdorazowy biskup ordynariusz Archidiecezji Krakowskiej.
4. Wspólnota PUSTELNIA istnieje i prowadzi swą działalność w ramach Kościoła Katolickiego.

Powyższe założenia są jedynie formalnym obliczem wspólnoty PUSTELNIA, podczas gdy prawdziwym jej sensem jest to, co niewidzialne, duchowe, nadprzyrodzone, boskie. Dlatego minimalizujemy zapisy dotyczące zewnętrznej struktury na rzecz tego, co istotne, i do czego wzywa nas Jezus na początku nowego tysiąclecia – by stanowić grono osób, którzy całym sercem, z pełnym zaangażowaniem, nie oszczędzając się w niczym pójdą wąską ścieżką Ewangelii, stawiając na pierwszym miejscu modlitwę kontemplacyjną. Idźmy naprzód z nadzieją! Nowe tysiąclecie otwiera się przed Kościołem niczym rozległy ocean, na który mamy wypłynąć licząc na pomoc Chrystusa. Przemierzając drogi świata na początku nowego stulecia, musimy przyspieszyć kroku. Musimy naśladować entuzjazm apostoła Pawła: «wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie» (Flp 3, 13-14). Musimy wspólnie naśladować kontemplację Maryi, która po pielgrzymce do świętego miasta Jerozolimy powracała do domu w Nazarecie, rozważając w sercu tajemnicę Syna (por. Łk 2, 51).(Jan Paweł II, List Apostolski Novo Millennio Ineunte, 58-59)