List drugi

LIST 2.

Jak się modlić?

Modlitwa wewnętrzna nie jest improwizacją. Dlatego nie jest obojętne, co na niej robisz i jak się zachowujesz. Nie wiedząc o tym ryzykujesz, że modlitwa może się stać jeszcze jedną formą twojego egoizmu. 
Modlitwa to podążanie na szczyt góry Miłości stromą ścieżką ciągłego zapominania o sobie i otwierania się na działanie Boże. Ta droga potrzebuje planu i jasnych znaków, za którymi idąc wiesz, że nie zbłądzisz. Zarysował je dla ciebie i dla mnie Jan od Krzyża w schemacie Drogi na Górę Karmel. Spójrz na nią. 
Po prawej to droga dóbr ziemskich. Podążają nią ci, którzy w modlitwie wymuszają na Bogu swoją wolę, szukając korzyści osobistych, materialnych, zdrowotnych, ziemskich, wymiernych. Krótko: to droga MYŚLENIA O SOBIE. Po lewej ścieżka dóbr niebieskich. Podążają nią ci, którzy na modlitwie poszukują uniesień, przeżyć, objawień Bożych, pozytywnych doznań, rozkoszy, zadowolenia, pociechy od Boga i Jego natchnień. Krótko: MYŚLĄ O SOBIE. Ani ci pierwsi, ani ci drudzy nie dochodzą na szczyt góry, lecz gubią się w gąszczu własnych pożądliwości, nie osiągając nawet połowy drogi. Jakże wielki tam tłum!

A pośrodku?

Wąska i stroma jest droga, która prowadzi do życia. I jakże niewielu jest tych, którzy ją znajdują (Mt 7, 14)

To droga 5 razy NIC. To ścieżka dla ciebie i dla mnie, jeśli chcemy dojść do zjednoczenia z Bogiem. Ścieżka dla śmiałków i ryzykantów, dla tych, którzy nie szukają niczego innego, jak tylko Boga samego i Jego woli. 
To droga, którą możesz podążyć na spotkanie z Oblubieńcem już dziś, w prawdziwej modlitwie wewnętrznej. A oto ona, krok po kroku:

PIERWSZE NIC: Stanięcie w obecności Bożej

Uświadom sobie, że Jezus żyje w tobie. Więcej – cała Trójca Święta mieszka w tobie! 
Słowo, Syn Boży, wraz z Ojcem i Duchem Świętym jest ukryty w najgłębszej istocie duszy. Dusza zatem, która pragnie Go znaleźć, musi wejść w siebie przez głębokie skupienie.                                                                                                      
(Jan od Krzyża, Pieśń duchowa, 1, 6) 
Na początku modlitwy podejmij trud pierwszego NIC – zapomnienia o swoich sprawach, a za to skupienia się i skoncentrowania tylko na tej jednej najważniejszej prawdzie:

BÓG MIESZKA W TOBIE !

Uspokój swoje wewnętrzne władze: pamięć, wyobraźnię, rozum, wolę, zmysły i przenieś je ze świata zewnętrznego do Boga.

DRUGIE NIC: Czytanie duchowe

W modlitwie to nie ty, ale Jezus wszystko prowadzi. Dlatego otwórz teraz fragment Ewangelii. I czytaj. Powoli. Z przerwami. Sercem… 
Czytasz list od Niego – chłoń Jego obecność!

TRZECIE NIC: Zamknięcie oczu

To praktyczna rada św. Teresy z Avila. Ten zwykły gest okazuje się bardzo pomocny w tym, by nie patrzeć na to, co cię rozprasza, na świat zewnętrzny, ale oczami serca wejść w świat Boga. 
By penetrować głębię duszy, szukając na jej dnie Oblubieńca.

CZWARTE NIC: Patrzenie na Jezusa

Chodzi tu o patrzenie sercem na Jezusa w konkretnej sytuacji, o której przeczytałeś w Ewangelii (np. gdy jest na pustyni, lub w Kanie Galilejskiej, albo rozmawia w nocy z Nikodemem) 
Patrz na Niego jak na Umiłowanego. Po to, aby z Nim być. By nawiązać z Nim kontakt…

PIĄTE NIC: Akt wiary

Czyli wyrażenie Mu swej wiary poprzez:

• oddanie siebie (akty wiary)
• miłość, która niczego nie odmawia (akty miłości)
• wdzięczność za pociągnięcie do Niego
• całkowite ZAWIERZENIE, które nie cofa się przed niczym

Tu jesteś na szczycie. Tu jesteś zjednoczony z Jezusem-Oblubieńcem, a poprzez Niego z całą Trójca świętą. Trwaj w tym jak najdłużej! 
Jeśli się rozproszysz, nie wyrzucaj sobie niczego i spokojnie powróć do aktu wiary.

To właśnie jest ten plan i porządek w modlitwie. To nie nowa technika, ale podążanie za Jezusem Jego drogą. 
5 razy NIC odrywa cię od samego siebie i otwiera drzwi, by On mógł w nas działać. 
By to On modlił się w nas do Ojca.

By On przemieniał nas tak jak chce!