półrocznik poświęcony duchowości Teresy z Lisieux
W Akcie Ofiarowania Miłości Miłosiernej, aby opisać swoje pragnienia Teresa użyła określenia NIESKOŃCZONE (infinis). Niestety duchowny, do którego Matka Agnieszka zwróciła się z prośbą o ocenę napisanego przez Teresę tekstu zasugerował zastąpienie tego przymiotnika przymiotnikiem – OGROMNE (immenses). Teresa żałowała, ale pokornie spełniła żądanie kapłana.
To nie pierwszy raz, kiedy osoba duchowna hamowała duchowe zapędy Teresy. Kiedy zwierzyła się pewnemu jezuicie, że chciałaby być święta jak Teresa z Ávili, ten skarcił ją za pychę i poradził, aby najpierw postarała się być dobrą zakonnicą.
Pomimo niezrozumienia najbliższego otoczenia Teresa nie przestawała pragnąć. Pielęgnowała w swym sercu każde najmniejsze nawet poruszenie łaski. Wiedziała bowiem – przekonała się o tym nieraz – że Dobry Bóg nie wzbudza w człowieku pragnień, których nie chciałby spełnić. Umocniona tą wiarą – mimo skrajnej małości – ośmielała się spoglądać na Boskie Słońce. Chciała zostać wielką świętą, ale widząc przepaść, jaka ją dzieliła od wielkich świętych zwróciła sie do Jezusa, aby On sam stał się jej świętością.
Teresa napędzana swoimi nieskończonymi pragnieniami nie ustawała w poszukiwaniach coraz to nowych sposobów sprawiania radości swojej Jedynej Miłości. Jej szare, codzienne życie było wypełnione małymi aktami czystej miłości. Jej wytrwałość i bezinteresowność nie została bez odpowiedzi. Sam Chrystus wziął ją w swoje ramiona i postawił na szczycie Góry Miłości. Spełnił w ten sposób wszystkiej jej nieskończone pragnienia.
Na razie nie ma opinii o produkcie.